WIELKI CZWARTEK to dzień ustanowienia EUCHARYSTII I KAPŁAŃSTWA.

Zgromadzimy się o godz. 18:00, by sprawować pamiątkę WIECZERZY PAŃSKIEJ. Następnie  o  godz.  21:30  rozpocznie się adoracja z modlitwą o powołania kapłańskie i zakonne.  Adoracja  potrwa  do godz. 24:00.

Obrzędy Wielkiego Czwartku

W godzinach porannych w dniu tym odprawiana jest uroczysta Msza Krzyżma Świętego, odprawiana w katedrze przez biskupa danej diecezji i koncelebrowana przez księży tej diecezji. Podczas tej uroczystości dokonywane jest m.in. poświęcenie olejów używanych do namaszczenia chorych, które zabierane są następnie do poszczególnych parafii.

Wieczorem w Wielki Czwartek odprawiana jest uroczysta Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Pachalne. Sprawowana jest na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus Chrystus ustanowił w obecności swoich apostołów sakrament Eucharystii oraz sakrament kapłaństwa. W trakcie mszy śpiewany jest hymn „Chwała na wysokości“, któremu towarzyszy bicie wszystkich dzwonów i gongów w kościele. Po jego zakończeniu, aż do mszy Wigilii Paschalnej odprawianej w Wielką Sobotę wieczorem, zamiast stalowych gongów i dzwonów stosowane są drewniane kołatki. Na zakończenie mszy Najświętszy Sakrament przenoszony jest do kaplicy symbolizującej więzienie, do którego wtrącony został Chrystus po Ostatniej Wieczerzy.

WIELKI  PIĄTEK to  PAMIĄTKA  ŚMIERCI  PANA  JEZUSA. 

Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego charakteryzującym się zadumą nad męką i śmiercią Chrystusa, skupieniem, powagą, wzmożoną pobożnością i gorliwością praktyk religijnych. Jest to jeden z dwóch dni w roku (drugim jest Popielec), w których obowiązuje post ścisły polegający na powstrzymaniu się od spożywania mięsa i pokarmów mięsnych oraz ograniczeniu liczby posiłków. W Wielki Piątek w rzymskim Koloseum odprawiana jest pod przewodnictwem papieża droga krzyżowa, który tradycyjnie podczas niej niesie drewniany krzyż.

Liturgia Męki Pańskiej

Wielki Piątek jest jedynym dniem w roku, w którym nie sprawuje się Eucharystii. W tym dniu sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej, która umożliwia wiernym przyjęcie Komunii Świętej. Wielkopiątkowa liturgia jako pamiątka zwycięstwa odniesionego przez umęczonego i ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, charakteryzuje się zwyczajem używania szat liturgicznych w kolorze czerwonym symbolizujących miłość zwyciężającą na krzyżu, brakiem instrumentów muzycznych i dzwonków (w ich miejsce stosowane są drewniane kołatki), jak również nie ma pieśni na wejście.

Na początku liturgii w chwili ciszy i skupienia celebrans leży krzyżem przed ołtarzem, a wokół niego zgromadzeni wierni klęczą. Po modlitwie wstępnej następuje Liturgia Słowa Bożego, w której skład wchodzą dwa czytania, psalm oraz opis Męki Pańskiej z Ewangelii św. Jana. Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej jest Adoracja Krzyża, podczas której kapłani, służba liturgiczna oraz wierni składają pocałunek na figurze Jezusa zawieszonej na krzyżu. Po niej następuje Komunia Święta, a po jej zakończeniu Jezus pod postacią eucharystyczną zostaje przeniesiony do specjalnie przygotowanej kaplicy adoracji — symbolizującej Grób Pański. W wielu kościołach rozpoczyna się wówczas całonocna adoracja przy Grobie Pańskim, podczas której śpiewane są Gorzkie Żale i trwa czuwanie.

WIELKA  SOBOTA –  WIGILIA  PASCHALNA. 

Uroczystości  rozpoczniemy  o  godz. 18:00.  Będzie  Liturgia  Ognia  i  poświęcenie  Paschału,  następnie  Liturgia  Światła, radosny Exultet, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, i EUCHARYSTIA. Adoracja wielkosobotnia potrwa także całą noc do PORANKA ZMARTWYCHWSTANIA I REZUREKCJI, którą będziemy sprawować o godz. 6:00. Zachęcamy, by poszczególne Wspólnoty zgłaszały godzinę swojej adoracji.

W Wielką Sobotę poświęcamy pokarmy na stół świąteczny. Poświęcenie rozpocznie się o godz. 9:00 – w świątyni i po wioskach. Tradycyjne zachowujemy w tym dniu wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, ostatnie poświęcenie w świątyni będzie o godz. 11:30. Tradycyjnie zachowujemy w tym dniu wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Wielka sobota, to ostatni dzień Wielkiego Tygodnia, a zarazem trzeci i ostatni dzień Triduum Paschalnego, tuż przed Niedzielą Wielkanocną. Dzień ten jest dniem wyciszenia i oczekiwania na przyjście Chrystusa. Przez cały dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w przygotowanej specjalnie na tę okazję kaplicy symbolizującej grób Chrystusa. Tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze a niekiedy również strażacy.

W Wielką Sobotę, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze św. Co prawda, po zapadnięciu zmroku odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale należy już ona do obchodów Niedzieli Wielkanocnej.

Obrzęd święcenia pokarmów

Tradycyjnie w Wielką Sobotę dokonywany jest obrzęd poświęcenia pokarmów spożywanych następnie podczas śniadania w Niedzielę Wielkanocną. Pokarmy przynoszone są najczęściej w wiklinowych koszykach nierzadko przyozdobionych wstążkami, kwiatami i białymi, koronkowymi serwetkami.

Pokarmy, które zaniesiemy do Kościoła, mają nam zapewnić przez cały rok płodność, obfitość, zdrowie i dostatek.

To trzeba poświęcić:

• Chleb – podstawowy pokarm, który dla chrześcijan jest najważniejszym symbolem, przedstawiającym ciało Chrystusa (dawniej jego miejsce zajmowała pascha). Gwarantuje pomyślność i dobrobyt. Do święcenia odkrawamy kawałek z chleba, który będziemy jeść podczas wielkanocnego śniadania.
• Pieprz i sól – wykorzystuje się je do przyprawienia jajek oraz innych potraw, które jemy podczas wielkanocnego śniadania. Czarny zmielony pieprz w święconce nawiązuje do gorzkich ziół, które dawniej Żydzi dodawali do charosetu (rodzaj sosu). Robili to na pamiątkę ciężkiej, niewolniczej pracy przy produkcji cegieł w Egipcie. Natomiast sól dodaje potrawom smaku, chroni przed zepsuciem i ma właściwości oczyszczające. Kiedyś wierzono, że potrafi odstraszyć zło. Bez soli nie ma życia. Dla chrześcijan symbolizuje sedno życia i prawdy, stąd też mówimy o „soli ziemi" – tak Jezus nazwał swoich uczniów, wybrańców.
• Jajko – zapewnia płodność. Symbolizuje życie i choć weszło do święconki najpóźniej, najbardziej kojarzy się ze Świętami Wielkanocnymi. Do koszyczka wkładamy jajka ugotowane na twardo. Dla ozdoby można dodać także wydmuszki i kolorowe pisanki.
• Chrzan – korzeń chrzanu symbolizuje krzepę i siłę. Ma przynieść nam dobre zdrowie. Wzmacnia właściwości pozostałych potraw, które są w wielkanocnej święconce. Najlepiej, gdy korzeń chrzanu święcimy w kawałku. Później kroimy go na cienkie plasterki i częstujemy nim biesiadników. Jednak współcześnie najczęściej święcimy starty chrzan.
• Ser – oznacza przyjaźń, porozumienie między człowiekiem a przyrodą. Gwarantuje zdrowie i rozwój stada domowych zwierząt: krów, kóz i owiec, od których pochodzi.
• Wędlina – najczęściej szynka albo kiełbasa, czyli głównie wyroby z wieprzowiny. Przynosi zdrowie, płodność i dostatek.
• Ciasto – pojawiło się w koszyczkach dość niedawno. Jest znakiem umiejętności i doskonałości. Nie chodzi tu o gotowe wypieki i słodkości. Zgodnie z tradycją musi to być kawałek ciasta domowego wypieku, najlepiej drożdżowej baby.