Przedborski  obraz  Matki  Bożej  powstał  w XVI  w.,  w środowisku  artystów  krakowskich.  Jego  autor  pozostaje  nieznany.  Namalowany  został farbą  olejną  na deskach  z drzewa iglastego, o wymiarach 100 x 65 cm. Do Przedborza  sprowadził  go z Krakowa  w 1618  r.  ówczesny  proboszcz,  ks. Adrian  Barski, na zamówienie  Bractwa  św. Anny.

Srebrna,  złocona  sukienka  zdobiąca wizerunek powstała w I poł. XVIII w. i prawdopodobnie  wtedy  też  została umieszczona  na obrazie.  Korony i wizerunki  aniołków  pochodzą z początku XX w.

Obraz znajduje się w XVII-wiecznym  barokowym  ołtarzu  głównym  w kościele pw. św. Aleksego.  Zwany  jest  obrazem Matki Bożej Serdecznej.

Obraz  posiada  dwie  szczególne  cechy,  które  wyróżniają  go  spośród  większości  wizerunków  Matki  Bożej. Na  przedborskim  obrazie  Madonna  trzyma  małego  Jezusa  na  prawej  ręce, podczas gdy na większości wizerunków trzyma na ręce lewej. Drugą ciekawostką jest to, co przedborska Matka Boża Serdeczna trzyma w palcach lewej dłoni.  Jest  nią  odwrócona  gruszka,  kształtem  przypominająca  serce. W literaturze i kulturze różnie interpretuje się symbolikę tego owocu. Gruszka  jako  symbol  inkarnacji,  miłości,  serdeczności,  szczęścia,  bogactwa i dobrobytu, ulgi i odkupienia, grusza – symbol miłości macierzyńskiej. Owoc ten pojawiał się często w malarstwie weneckim w scenach przedstawiających uczucie  łączące  Maryję  z  Dzieciątkiem.  Słodkie  dzikie  gruszki  miały  także symbolizować słodycz boskiej miłości. Grusze rosnące dawniej w prawie całej Europie dziko i w ogrodach, dawały owoce o wiele mniejsze niż dzisiaj, ale  były  one  bardzo  słodkie,  a  biednym  powszechnie  dostępne  i  znane  – w odróżnieniu od słodyczy drogiego miodu. Podobnie jak poznanie Boga, jest powszechnie dostępne i słodkie.